Antoni Gaudí- kataloński architekt i inżynier, znany na całym świecie ze swego unikalnego rzeźbiarskiego stylu architektonicznego. W pierwszych latach swojej działalności jego twórczość charakteryzował popularny wówczas eklektyzm. W wielu jego dziełach z tamtej epoki można odnaleźć nawiązania do neogotyku (inspirowanego projektami francuskiego architekta, Eugène Viollet-le-Duc). Projektował budynki o rysach gotycko-mauretańskich, stylu charakterystycznego dla hiszpańskiej architektury.

Od około 1890 roku rozwinął własny styl, reprezentujący swoistą odmianę modernizmu, w którym starał się połączyć nowatorstwo rozwiązań konstrukcyjnych (np. zastosowanie łuków parabolicznych), ze swobodnym plastycznym ukształtowaniem bryły budynku. Jego przewodnią ideą było twórcze kontynuowanie osiągnięć architektury gotyku przy zachowaniu jej wewnętrznych, symbolicznych treści. Nawiązując do form organicznych, wprowadzał chętnie do swych budowli płynne, faliste linie, nieregularne rzuty, fantastyczne rzeźbiarsko ukształtowane elementy architektoniczne i bogate efekty kolorystyczne. Dziś Gaudí jest uważany za prekursora architektury biomorficznej.

Z narastaniem doświadczenia Gaudí zaczął mocniej eksperymentować w projektach. Prowadził własne eksperymenty z przenoszeniem ciężarów na różne elementy. W tym celu miał pokój, w którym zawieszone były skomplikowane sieci ciężarków i sznurków. System ten pozwolił Gaudiemu na eksperymentowanie z rozwiązaniami technicznymi i wynajdowanie tych najlepszych bez przeprowadzenia długotrwałych obliczeń, ani tym bardziej używania komputerów do wykonywania symulacji wirtualnych. Wykorzystywał regułę równowagi krzywej łańcuchowej, tworząc model przestrzenny budynku i badając na nim siły grawitacji. Testował przy tym wytrzymałość różnych materiałów. Eksperymentował także z różnymi rodzajami oświetlenia. Dla osiągnięcia ciekawszego efektu używał do projektowania luster i fotografii. Odwoływał się także do geometrii innej niż Euklidesa. Do zdobienia powierzchni wykorzystywał kataloński styl mozaiki trencadis. Z tego okresu pochodzą dzieła uważane za najdojrzalsze, np. Colonia Güell, Casa Milà czy Sagrada Familia.

Gaudí zmarł potrącony przez tramwaj 10 czerwca 1926 roku. Jak sam mawiał “katedry nie buduje jeden człowiek, ale jest ona dziełem wielu pokoleń”. Tak jest w przypadku kościoła Sagrada Familia. Prace nad jej ukończeniem trwają po dziś dzień. Mimo to stała się dla Barcelony symbolem, jakim jest Wieża Eiffla dla Paryża.

Więcej informacji: Wikipedia